“Het kan zo niet meer”. Ryanne zit tegenover me en kijkt me vertwijfeld aan. “Ik heb op zondag al buikpijn, omdat ik maandag weer aan het werk moet gaan. En dát terwijl ik mijn eigen bedrijf als een mogelijkheid zag om vrijheid om me heen te creëren. Ik voel me meer gevangen dan ooit. In plaats van slechts één leidinggevende heb ik er nu zeker 20. Al mijn klanten lijken zich als een soort alleenheersers te gedragen en ik ben niet in staat om het tij te keren. Ik wil de handdoek in de ring gooien en gewoon weer een baan zoeken, en dat terwijl ik zo graag eigen baas wilde zijn. Het voelt als een falen voor mij”.
Het is mij, na enig doorvragen, duidelijk waar Ryanne haar probleem in schuilt. Ze heeft een te laag zelfbeeld, als gevolg waarvan ze zich te veel in de richting van haar klanten buigt. Ze vertoont een verregaande mate van pleasend gedrag. Maakt zich kleiner dan ze is. Ze durft haar klanten niet aan te spreken op de ‘claim’ die ze op haar leggen. Haar bedrijf is haar enige bron van inkomsten. Ze voorziet hiermee in het levensonderhoud van haar gezin. Ze kan zich voor haar gevoel niet veroorloven om klanten te verliezen en verliest daardoor – onbewust – zichzelf uit het oog. Zij is echter de belangrijkste ‘asset’ van haar bedrijf en dat heeft ze in deze situatie niet meer helder voor ogen. Als zij burn-out raakt, is ze veel verder van huis.
Werken op een manier, waarbij je jezelf kleiner maakt dan je bent om maar bij je klanten te kunnen blijven passen, is uiteindelijk geen oplossing. Toch is het een oplossing die velen van ons hebben gekozen. Je wil je nut aan de wereld bewijzen. Laten zien dat je betekenisvol kan zijn. Voor wie je dat moet bewijzen, is je wellicht niet geheel helder. Dat je het wíl bewijzen, is echter van groot belang. Het voelt als een ultieme noodzaak om jezelf te profileren aan de wereld als de ondernemer die de perfectionistische expert is. Die desnoods tot diep in de nacht doorwerkt om zijn klanten tevreden te houden.
Mag jij zo met jezelf laten omspringen?
Een ding verliezen we daarbij echter wel uit het oog. Hoe ga je om met jezelf. Houd jij nog wel van je vak op deze manier? Zou jij zelf zo omgaan met de bedrijven en mensen die voor jou werken, als jij met jezelf laat omspringen. Waarschijnlijk zeg je hierop volmondig: “Nee”!
Als een klant je onterecht feedback geeft, ga je dan in de verdediging? Laat jij je overdonderen en in een hoekje drukken? Ik vermoed dat iedereen weleens met dit bijltje heeft gehakt. Het is een leerproces. We moeten het proces soms vele malen doorgaan voor we ook daadwerkelijk gaan opkomen voor onszelf en gaan staan voor wie we zijn. Deze manier van jezelf tot slachtoffer maken van een ander, is echter schadelijk voor je eigenwaarde. Je bent een prima ondernemer. Je levert goede producten af. Uiteraard maak je ook weleens een fout. Dat maakt je een mens. Fouten maken is zelfs noodzakelijk, omdat je ervan leert. Als je jezelf echter steeds opnieuw keihard om de oren slaat met de feedback van je klanten en er zelf nog een schepje bovenop doet, dan geef je die klant eigenlijk gelijk.
Ze mogen zo met jou omgaan. Je geeft als het ware toestemming om met jezelf om te laten gaan als een ‘deurmat’. Een deurmat daar mág overheen gelopen worden. De voeten vol vuiligheid worden erop afgeveegd en dát is niet de bedoeling met jouw persoonlijkheid. Jij zet je in ten bate van je klanten. Weet wel, dat klanten het nodig hebben dat jij jouw grenzen aangeeft. Ze moeten zien dat er pit in je schuilt en als jij je grenzen steeds een beetje verder verschuift om hen te plezieren, gaan ze de volgende keer nog een stapje verder.
Je mág je klanten opvoeden. Schrijf bij je algemene voorwaarden ook duidelijk je ‘huisregels’ op. Vermeld je werktijden en vermeld dat je in het weekend niet werkt, als dat is wat je voorstaat. Dat mág namelijk gewoon.
Ryanne en ik hebben samen gewerkt aan haar verbale assertiviteit. Ik leer haar dat met haar lichaamstaal te onderstrepen. Want als je met je mond mensen van repliek dient, terwijl je dat met je lichaamstaal niet onderstreept, komt het ook niet uit de verf. Ga staan voor wie je bent. Rechtop, duidelijk, eerlijk en vol zelfliefde. Jij mag er zijn. En de ander dient respect te hebben voor je menszijn en ondernemer-zijn. Laat je behandelen zoals je dat zelf ook met anderen doet. Op een respectvolle en vriendelijke manier. Grenzen afbakenen is bij veel mensen een ‘dingetje’. We leren als kind af om te spreken voor onszelf. We worden geconditioneerd om vooral ‘lief’ te zijn, een verplicht handje te geven als onze ouders daarom vragen. Dingen te doen, omdat het ‘zo hoort’.
Nu ben je volwassene en bepaal jij de regels. Ga eens na of er een volwassene aan het stuur van je ‘bus’ zit op het moment dat je je op een nare manier te woord laat staan door een klant. Vaak is het een kindrol die we dan aannemen en dat is niet de juiste deelpersoonlijkheid die je aan het woord laat. Je hebt als een volwassen mens veel subpersoonlijkheden, zonder schizofreen te zijn. Deze deelpersonen hebben niet allemaal de beschikking over dezelfde kwaliteiten als je volwassen persoon. Als jij je als een klein kind in de hoek laat zetten, heb je waarschijnlijk op dat moment die versie van jezelf aan het roer staan.
Ik help je om contact te maken met een subpersoon in jezelf die wel alle kwaliteiten beschikbaar heeft om assertief te zijn en met respect grenzen te stellen. Zullen we samen aan de slag gaan met ‘moedig jezelf zijn’?